07-20 رسائل فارسی جلدهفتم – رساله در جواب سؤال از سر غسل مس ميت ـ مقابله

سؤال از سرّ غسل مسّ ميت

از مصنفات:

عالم ربانی و حکیم صمدانی

مرحوم آقای حاج محمد باقر شریف طباطبایی

اعلی‌الله مقامه

«* رسائل جلد 7 صفحه 160 *»

بسم الله الرحمن الرحيم

ياسيّدي يا مولاي جعلني الله فداك، مسّ ميت انسان را اگر كسي نمود حكم شارع مطهر است كه بايد غسل نمود ولي در مسّ ميت حيوان حكم به غسل نفرموده‏اند، استدعا از بندگان عالي آن است كه منّت گذارده سرّ اين حكم را بيان فرمائيد.

جواب: بسم الله الرحمن الرحيم و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين.

عرض مي‏شود كه هر چيزي به واسطه اقتران به ضد خود ضعيف مي‏شود چنان‌كه به واسطه اقتران به همجنس خود قوي مي‏شود. چنان‌كه واضح است آتش از آب ضعيف مي‏شود از آتش قوي مي‏گردد.

پس چون اين مقدمه را دانستي بدان‌كه حيات ضدش موت است پس چون شخص زنده مسّ كند مرده را ضعف در حيات او ظاهر مي‏شود از همين است كه جبن بر اغلب مردم غلبه مي‏كند در وقت ديدن اموات و اعضاي ايشان سست مي‏شود.

پس از اين جهت كه ضعف در حيات ايشان حاصل مي‏شود خداوند عليم حكيم جلّ شأنه امر كرده مردم را كه رفع اين ضعف را به واسطه غسل بكنند چرا كه آب از جنس حيات است و حيات هر چيزي از آب است.

اما مرده ساير حيوانات هم اگرچه مسّ آنها مورث ضعف در حيات انسان است وليكن چون حيات انسان غلبه دارد بر نوع حيات و ممات ساير حيوانات، چندان ضعفي عارض انسان نمي‏شود از مسّ آنها و از اين است كه اعضاي انسان از مسّ آنها و ديدن آنها سست نمي‏شود و جبن بر ايشان عارض نمي‏شود. پس از اين جهت كه موت ساير حيوانات ضديتي تامّه بر حيات انساني ندارد احتياجي به غسل نيست و همان شستن موضع ملاقات كفايت مي‏كند به خلاف موت انسان كه ضديتي تامّه دارد با حيات انساني پس بايد تمام بدن را به آب شست چرا كه ضعف به تمام آنها عارض شده به جهت ضديت تامه، مگر بعد از غسل ميّت كه بدن او تقويت يافته به آب غسل و پيش از سردشدن كه اثر حيات در آن باقي است كه احتياجي به غسل مّس نيست. و همين‏قدرها از براي اهل اشاره كافي است و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته.