مرحوم سید کاظم رشتی اعلی الله مقامه:
فابك كثيراً ما استطعت من خشية اللّه تعالي و ذلّتك و فقرك و في مصيبة الامام المظلوم علیه‌السلام سيّد شباب اهل الجنة فان البكاء في مصيبته افضل الطاعات و الاعمال و القربات يجلب الرزق و يشرح الصدر و ينوّر القلب و يورث العزة و يذهب بالفقر و الفاقة
و عليك بمجالسة من يذكر الحسين علیه‌السلام و الجلوس في المجلس الذي يذكر فيه الائمة علیهم‌السلام فان نور اللّه الاعظم ظاهر في ذلك المجلس فالجالس فيه مغمور بكله من ظاهره و باطنه في نور اللّه تعالي و سعة رحمته و التفات جميع الانبياء و الاولياء خصوصاً اشرف الانبياء و الاولياء محمّد و اله صلوات اللّه عليهم اجمعين فمن شملت عنايتهم و التفاتهم فلايشقي ابداً.
ترجمه:
پس بسیار گریه کن، هر مقدار که توانستی، از خشیت خداوند متعال و ذلت و فقرت. و در مصیبت امام مظلوم علیه‌السلام، آقای جوانان بهشت؛ چراکه گریه در مصیبت او بهترین طاعت‌ها و عمل‌ها و تقرب‌ها است که رزق را جلب می‌کند و سینه را گشاده می‌کند و قلب را نورانی می‌کند و باعث عزت شده و فقر و فاقه را می‌برد.
و بر تو باد به هم‌نشینیِ کسی که از حسین علیه‌السلام یاد می‌کند و نشستن در مجلسی که در آن مجلس ائمه علیهم السلام یاد می‌شوند؛ چراکه نور اعظمِ خداوند در آن مجلس ظاهر است. پس نشسته در آن مجلس، در ظاهر و باطنش فرو رفته است در نور خداوند متعال و گستره رحمت او و التفات همه انبیا و اولیا، به‌ویژه اشرف انبیا و اولیا محمد و آل او صلوات الله علیهم اجمعین.
پس کسی که عنایت ایشان و التفات ایشان شامل حالش شود، هرگز شقی نخواهد شد.
(رسالة فی کیفیة‌السلوک الی الله.)