استاد معظم حفظه الله: «نعی النعی مصاب الهاشمیینا؛ کأن عاشور بالأحزان یعنینا» خدایا؛ امید ما همین است که جزء «نا»ی متکلم یعنینا باشیم… عاشورا قصد ما را کرده… عاشورا قصد ما را کرده… آیا می‌شود به فضل و کرم اولیا ما را جزء این افراد قرار دهد که عاشورا به سراغ ما بیاید؟ با ما کار داشته باشد؟ عاشورا ما را آشنای خودش بداند؟ عاشورا در سینه‌های ما بنشیند؟ جراحت دل‌های ما را عمیق‌تر کند؟ این فرمایش شیخ مرحوم اعلی الله مقامه باید محسوس ما باشد، باید ملموس ما باشد. دلمان صدق این فرمایش را دریابد: کأنّ عاشورَ بالأحزان یعنینا… چه خبر است؟ این اوقات چه موقعیت و تأثیری دارد در ظاهر و باطن ما؟  (سخنرانی 1محرم الحرام1422)