جواب تعليقه
آقاعبدالعلی سیرجانی
از مصنفات:
عالم ربانی و حکیم صمدانی
مرحوم آقای حاج محمد باقر شریف طباطبایی
اعلی‌الله مقامه
«* رسائل جلد 6 صفحه 156 *»
بسم اللٰه الرّحمن الرّحیم
و اما آنکه مرقوم شده بود که چیزی که باعث اضطراب است این است که از فرمایشات مشایخ+ چنین فهمیدهام که در هر عصری از اعصار عالمی و حاکمی ظاهر باید باشد و به قدری که مردم محتاجند از امور ظاهر و پنهان داشته باشد و به آن مبارک وجود امر مدینه منتظم شود و حاجات خلق را برآورد و اظهار چنین شخصی بر خدا است به طوری که هر عاقل منصف بفهمد و معلوم است که خداوند حکیم کوتاهی نکرده و نمیکند، یقیناً این مطلب منافاتی با پنهان بودن بعضی از بزرگان ندارد چرا که چنان‌که تصرفات ایشان در باطن است خودشان هم در باطنند. اقرار به وجود ایشان داریم و امر ایشان هرقدر عظیم باشد اعظم از امر امامت نیست و چون اقتضای غیبت شد غایب شدند. اما در احتیاجات ظاهره که البته باید در هر عصری عدولی چند از جانب او ظاهر و مشهور باشند که رفع غایله انتحال مبطلین و تأویل جاهلین و غلو غالین را بکنند امر چنین اشخاص هم مخفی نخواهد ماند و بر خدا است تعریف ایشان و بر ما است اذعان. و ایشان کسانی هستند ظاهر که از هر شبههای میتوانند جواب داد و در باطن هم که اهل باطن درکارند. اگر احیاناً اقتضائی بهم رسید که خود را به کسی بشناسند میشناسانند و الّا در پرده غیب مشغول کار خود هستند مانند خود غوث اعظم عجل‌اللّه‌فرجه.
سعی بفرمایید در همه احوال آنچه را که خداوند عالم جلّشأنه اظهار فرموده شما اذعان کنید و بنای تراشیدن بت از برای خود نگذارید که اهل باطل همیشه از برای خود تراشیدند بت‌های ظاهری و باطنی را و اهل حق همیشه تابع امر الهی بودند والسلام علی من عرف الکلام و وصل الی المرام. حرّره محمّدباقر از همدان در سلخ شوال 1294.